awareness of the end !

 @ bitti..boğaz manzaralı ultra süper oval ofiste icra etmeye çalıştığım mesleğimin sonuna yaklaştım, birazdan kapıya kilidi vurmamla herşey son bulacak-kapıya kilidi vurmak güzel bir sözcük öbeği olduğu için kullanılmıştır, yoksa bahsi geçen kapının bildiğimiz Kale kilittir, ince uzun bir anahtarı kilide takıp çevirmekle kilitleme eylemi son bulmaktadır- ...ne güzel alışmıştım be, en azından biri aradığında ve bir yere çağırdığında "işim var şu an canım, çok yoğunum gerçekten gelemem bak, Allah seni inandırsın sabahtan beri kahvaltı bile yapamadım-saat 13 ila 14 arasıdır-"..

@ sevgililer günü dolayısıyla bir hayli yoğunduk gerçekten de-şerefsizim bak-, askerlik yaptığı yerden bilmem hangi ildeki sevgilisine, eşine, nişanlısına tektaş yüzük, kolye, küpe vs. alanlar, sihirli kupa alanlar-ben de alıcam,) - aldıkları hediyenin üzerine not yazdırmalar, hediye paketi yaptırmalar, aldığı hediyenin fiyatı belli olmasın diye faturasını hediyeyle yollattırmayanlar vs. vs. ve bu eylemlerin bizzat "ben" tarafından yapılması..alınan hediyeleri paketlemekten ve üzerine not yazmaktan gınağa geldim, ama güzeldi insanların mahremine dahil olmak..birbirini seven iki insanın arasında köprü vazifesi görmekten mutlu addettim kendimi, ve bu insanların bana teşekkür etmesini bekledim bazen.. ne güzel bi duygu lan, sevgilisine hediye alan herifin notu kendisinin değil de benim yazmam, ne yüce bir ayrıcalık yareppim! 

@ bütün bunları yaparken bişeyi unuttum, ben mütercim-tercümanlık öğrencisiydim. nasıl olur da, günde onlarca insanla bir sekreter(!) gibi telefonda konuşurdum, hediyeleri paketler, üzerlerine not yazardım, gece geç saatlere kadar ofiste kalıp işlerimi bitirip çıkarken ofisi ve hergün kendi sıçtığımız tuvaleti temizlerdim, aman Allah'ım nasıl yapardım bunları, ben tercüman olacaktım oysa ! bu kafa yapısıyla nasıl tercüman olurdum..yok yok bu kafayla tercüman olamam, mütercim hiç olamam..benim ergenlikten çıkar çıkmaz, nasıl sağlık sigortası yaptırabilirim, nasıl tip bir sandalyede ve hangi açıyla oturursam bel veya boyun fıtığı olmam, laptopu dizlerimin üzerinde kaç saatten az tutarsam testeronlarım hasar görmez ve çocuğum olur, ya da tercüman olursam çocuk yapmaya vaktim olur mu, bunları düşünmem lazım. evet evet nasıl yaptım bütün bunları, çıldırmış olmalıyım!

@ bugünü(son gün, tek gidişlik gün) zamanlama açısından da farketmeden akıllıca planlamışım. kitapyurdundan aldığım kitaplar-entellik uğruna- bugün geldi, dün değil, yarın da değil, bugün. bugün hayatımda bazı şeyleri farkında olmadan iyi planladığımı farkettim, bu iyiye işaret olsa gerek. ve tabi başka bir sürü neden var niye böyle düşündüğüm konusunda. devamı gelir inşallah.

@ kitapların içinde en çok merak ettiğim "kadıköy underground poetix" adında bir kitapdergi. çok ilginç olduğu kesin. kapağından anlaşılıyor zaten.-2. sayı olmasına rağmen yıl:2040/sayı:99 yazıyor- başka bi ilginç yanını da abim tespit etti. aldığım kitapları kurcalarken sözünü ettiğim kitapdergiyi eline aldı, rasgele bi sayfa açtı. karşısına çıkan sayfaya bakar bakmaz, bana döndü:"oğlum manyak mısın, buna mı para verdin? git kamasutra serisi al daha iyi."

dedim:"alla allaa ne oldu ya hayırdır?"

dedi:"bildiğin porno dergisi lan bu, al bak!"

dedim:"hmm..-sessizlik-" saçma bi savunmasını yaptım kitabın, ama hatırlamıyorum.herneyse kitapdergini içinde paylaşmaya değer bişeyler bulursam okuduğumda, paylaşırım. yoksa "sik.sik beni.göt" gibi müstehcen kelamların edildiği bi yazıyı-bol resimli- paylaşmamı istemezsiniz heralde.

*bonus quote: "Biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olmayacağız... Hepimiz heba oluyoruz... Bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş... Reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz... Nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz... Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız... Bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık.... Bizim savaşımız ruhani savaş... Ve bunalımımız kendi hayatlarımız..."